A Győri Püspökség Körlevelei, 1859
Tartalomjegyzék
41 dem, deinde singulis Dominicis, tertio solemnioribus saltem festis omnes ad Eucharistiam accederent; tandem cum pietas multorum eo languoris et satietatis adduceretur, ut sensim sine sensu in annos Eucharistiae communio differretur, eadem Ecclesia in frequentissimo Lateranensi Concilio IV. congregata, non utique lubenti animo, verum ad evitanda majora mala lugens sancivil can. „Omnes utriusque sexus,“ ut singulis annis saltem in Paschate omnes sacrum Domini corpus accipiant, quam legem Concilium Tridentinum expressit et iteravit sess. XIII. can. 9. qui sic sonat: „Si quis negaverit, omnes et singulos Christi fideles utriusque sexus, quum ad annos discretionis pervenerint, teneri singulis annis saltem in Paschate ad communicandum, juxta praeceptum Sanctae Matris Ecclesiae anathema sit.“ Parochorum est legem hanc quolibet anno in S. Quadragesima populo fideli cum eo in memoriam revocare, quod illa sub gravi obliget, cum de re gravissima divini nempe praecepti determinatione sit perlata, quodve illi per communionem sacrilegam non satisfiat, per quam Eucharistia nec susciperetur reverenter, ut praecipit praelaudatum Concilium Lateranense, nec sumeretur digne, ut vult Christus. Quod quam verum sit, rei natura loquitur, sed et inde elucet, quod contrariam propositionem Innocentius XI. damnaverit. ') Parochorum porro est fidelibus inculcare, per lapsum solemnitatis paschalis non cessare obligationem recipiendi hoc Sacramentum, qui enim tempore praestituto legem non implevit, durante toto anno, qui secundum communem sententiam et ubique receptam consuetudinem hodie a Paschate ad Pascha computari solet, semper obligatur; Ecclesia namque duo circa communionem praecepta tulit: unum communicandi intra annum, alterum communicandi in Paschate, ut colligitur ex illis verbis „singulis annis, saltem in Paschate, ut adeo si cominu-. munio in Paschate fuisset omissa, debeat quamprimum impleri, antequam terminetur annus.“ 2) Cum in Eucharistia sub specie panis et vini vere realiter et substantialiter corpus et sanguis una cum anima et divinitate Domini Nostri Jesu Christi, ac proinde totus Christus contineatur, 3) fide discernenda est mensa a mensa, sacra a profana, panis coelestis a communi, atque hoc est dijudicare corpus Domini, 4) hinc clamat Apostolus: „probet autem se ipsum homo, et sic de pane illo edat, et de calice bibat, qui enim manducat et bibit indigne, judicium sibi manducat et bibit, non dijudicans corpus Domini.“ Moneantur porro fideles eadem occasione, dum praecitata lex ipsis proponitur, sed alias etiam, ut antequam ad altare accedant corpus et sanguinem Domini sumturi, diligentissime conscientiam suam scrutentur, seque ipsos examinent, an non sint exitiali aliquo peccato contaminati, ne reos se faciant corporis et sanguinis Christi. Unde Concilium Tridentinum 5) definivit: nemini licere, qui conscius sit alicujus peccati mortalis, quantumvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacramentali confessione ad Sacram Eucharistiam accedere, quod etiam ab iis, quibus ex officio incubuerit celebrare, perpetuo servandum esse decrevit, et ne quis existimaret, ad solam se teneri communionem Eucharistiae, renovavit etiam aliam de annua sacramentali confessione editam Concilii Lateranensis constitutionem decernendo. „Si quis dixerit confessionem omnium peccatorum, qualem ecclesia servat, esse impossibilem .... aut ad eam non teneri omnes et singulos utriusque sexus Christi fideles juxta magni Concilii Lateranensis constitutionem semel in anno, et oh id suadendum esse Christi fidelibus, ut non confiteantur tempore Quadragesimae: anathema sit.“ 6) Qui semel in anno sanctis') Propos. 55. ») V. Benedict. XIV. Instit. XLV. 3) Trident. Sess. XIII. can. 1. *) I. Cor. XI. 29. Sess. XIII. can. 11. 6) Sess. XIV. can. 8. de poenit.
