Bél Mátyás: Buda város leírása 2. A török Buda (Budapest, 1990)
Tartalomjegyzék
SECT. I. HISTORIAE VRBIS BVDENSIS PERIOD. II. 295 nes. Proiiolarunt ergo alacres & intrepidi. quos, cum manus velle confêrcre, leuioris armaturae, Caeiàrianarum partium Hungari, cernerent , ne pugnae poteflatem, ignobili metu, negauifle crederentur, proruunt & ipfi e caftris, duce Balthafaro BAnffyo , viro militari, pugnamque acerrimam conferunt. Forte fortuna, Nádasdium confpica- tus Bánffyus, & voce, & manu, fuos adhortantem , ex templo ad fingulare certamen prouocat. Nec vlla a Nádas dyo mora fa£ta, con- curfum eft, ac fuam vterque in alterius fcuto, haltam perfregit, plaudentibus vtrinque commilitonibus ; dum aduentantes Germani equi* tes, pugnae finem facerents his in cafira, illis in vrbem redeuntibus. Oppugnabatur interea vrbs tripartita, ficuti diximus, adgreűione, iam- que moenia, ea regione, qua ad vicum Logod itur, ducentorum pas- iiium interuallo, perpetuis tormentorum ilibus, procubuerant, cum Rogendorßus, adfultum edicit. Subeunt ergo Germani, & qua pos- iiint, celeritate, viriumque contentione, per ruinas, ei.ituntur. Sed, ea Hungaror um virtus fuit, vt femel iterumque deturbatos, magna ad vltimum clade (p.) reficerent. Abfiinuerc fe poflea Rogendorßani a moenibus, fatis habentes, fi inic&is , e longinquo, ignibus, globisque , adfligerent obleiTos. Ar£la interim, vtrobique coepere elfe omnia. Nam , Germanos quidem , frigidi atque immodici imbres, cocnum item propemodum imperuium, & reliquae, feri au&umni, moleltiae , cneruabant} fames contra, emaciabat obfeflos, ad eum modum, vt equina iam vi&itare inciperent. Regi tamen Iohanni , ne quid decitet, Stanislaus , Albenfis Praepofitus, follicite prouidebat. Zerme- co vfus adminiflro. apud quem haec, de obfeiTorum inedia, öc heri fui, prouidentia, legas: Iam fere omnia vitt uali a, (f prafertim in vrbe, defecerant, (f obfeffi, equinis carnibus vefcebantur ; equi vero , qui nullum paftttm habebant , per plateas duitatis , vix titubante gradu , errantes , farne moriebantur. Hac ipfe oculis vidi. Nam dominus meus, me vna cum altero feruo meo, ad regem miferat, cui detuleramus dt- uerfa vidualia, in vno equo onerato , auibtts phaßanis, turdis , perdicibus , c aßane is, panibus optimis , ac etiam pifcibus, nempe car pion ibus in longum concißs, fale ac fumo, maceratis. Cum quibus, aux i liant e Deo, falui ad regem peruenerarnus, pro quibus fuimus remunerati, ßngu- li noßrum, decem aureis nummis, pro ßngula veße, de panno purpureo i atque ita rurfus ab rege dimißi, eadem felici fortuna , ad dominum noßrum, reuerß fuimus. His angufiiis prellus, Iohannes, Mehmetem Iahicgletn, Samandriae, ac Nándor Albae, prxfeclum , vt ad fe liberandum, maturaret cum exercitu aduenire, miifis frequentibus nunciis, orare haud definebat : Gnttus potiifimum , qui litteris, idiomate Turcico, cuius erat gnariffimus, confcriptis, idem factitabat , precibus minas interferens, ni clientem Solymanni, ancipiti periculo, eximere properaret. Confimilis argumenti littera: , & ad Iohannem BAnßyum, quem nuper Palatinum creauerat, datae funt. Mehmetes ergo, nihil mora/>.) Ita, loco cit,Zermeg, & ex eo Istvanfftvs, in obfidionis hiftoria Lib. xi. p. lio- feqq. tint [unitsfus: fruflranem Cafariiino • tum adful• tm : rts olfiden- tium, er obteßorum, iliffiiiltj i Stanislai, Albenfis Yrjtpofiti : in alendo Iohanne, fullicitudo : eius preces, a lurca, fupcetbu exorantis t Meh metis adaerstus :
