S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)

PRAEFATIO

PRAEFATIO. VII cipua hunc assumendi laborem,... ut ego

... vitae illius virtutes, actus et verba quasi fragmenta quaedam partim neglecta partimque dispersa, quamquam plene non possem, utcumque coliigerem, ne, morientibus his qui cum famulo Dei convixerant, deperirent. — Ut igitur vitae ipsius Veritas ... certius mihi constaret, ... adiens locum originis, conversationis et transitus viri sancti, cum familiaribus eius adhuc superviventibus collationem de his habui diligentem, et maximé cum quibusdam qui sanctitatis eius et conscii fuerunt et sectatores praecipui, quibus propter agnitam veritatem probatamque virtutem, fides est indubitabilis adhibenda ». Haec Bonaventura de causa et methodo Legendae maioris scribendae partim clare •enuntiat, partim vage insinuat. Neeessaria non erat formális Deíinitio Capituli \ Generali sufliciebat ' aíTectuosa ' et « coneors instantia» capitularium Narbonensinm, etsi 'causam praecipuam' declaret gratum suum animum erga S. Franciscum. Ideo mirari licet, quod hanc suam sanationem nullibi inter Miracula Leg. maioris commemoravit, sed solummodo in tine Leg. minoris

2 paucis recoluerit. — Deinde dicit se pro sua Legenda componenda «fragmenta neglecta et dispersa » collegisse, ne perirent, morientibus iis qui cum S. Patre « convixerant». Loquitur ergo hic de factis non dum scripto traditis, quibus solis sors talis obtingere poterat, et prosequitur: ut rerum sibi narrandarum « veritas » stabiliretur, in Umbriam perrexit, ubi cum «familiaribus » S. Francisci de eis conferret, « maximé cum quibusdam, qui sanctitatis eius conscii fuerunt et 1 Ap. Archívum Franc. Hist. [= AFH], III (1910), 76, § 75, talis Deíinitio, concise rem edicens, legitur: Item ordinetur de Legenda D. Francisci, ut de omnibus una bona compiletur. 2 Infra, p. 212; cap. VII, paragrapho sive numero 8. Sanatio accidit post í oct. 1226, intercedente, non praesente S. Francisco.