S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)
CAPUT II. De perfectaconversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum
1 6 S. BONAVENTURA. i c 13 revocare non posset, saltern de provincia effugaret. Franciscus vero, confortatus a Deo, obvium nitro se obtulit patri furenti libera voce clamans, se pro nihilo ducere vincula et verbera eius, insuper et con testa ns, se pro Christi nomine * 14 gaudenter mala omnia subiturum 2. * Videns itaque pater, quod eum revocare non posset, ad extorquendam pecuniam • iui 8 se ' convert! t '; qua tandem inventa in fenestrula quadam, aliquantulum ipsius mitigatus 3 est furor, avaritiae siti utcumque per haustum pecuniae 4 temperát a'. 4. Tentabat deinde 4 pater earn i s filiu m gratiae ' 4 pecunia iam nudatum ducere coram episcopo civitatis, ut in ipsius manibus facultatibus renuntiaret paternis et omnia redderet, quae habebat. Ad quod faciendum se prompt um * 15 exhibuit verus pauperlatis amator, * perveniensque coram episcopo, nec moras patitur nec cunctatur de aliquo, nec verba exspectat nec facit; sed continuo depositis omnibus vestiii c 12 mentis, restituit ea patri. * Inventus est autem tunc vir i c is Dei cilicium habere ad carnem sub vestibus delicatis. * Insuper ex admirando fervore spiritu ebrius, reiectis etiam Ii C 12 femoralibus, totus coram omnibus denudatur, * dicens ad patrem: «Usque nunc vocavi le patrem in terris, ainodo autem secure dicere possum: Pater nosier, qui es in caelis B, apud quem omnem thesaurum reposui et omnem i c is spei iiduciam collocavi ». * Hoc cernens episcopus et admirans tam excedentem in viro Dei fervorem, protinus exsurrexit et inter brachia sua ilium cum fletu recolligens, uti ii c 12 erat ' vi r pi u s ' et bonus, pallio, quo erat amictus, operuit, praecipiens suis, ut aliquid sibi darent ad membra corporis contegenda. Oblatus est autem ei mantellus pauper et vilis cuiusdam agricolae servientis episcopi, quem ipse 1 Cf. lulianus, 8. 2 Cf. Act. 5, 41. 4 Ex 1 Cel., 13; v. etiam 11 Cel., 3. 5 Matth. 6, 9; tunc v. ibid. 20. 3 Cf. lulianus, 8.
