S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)

PRAEFATIO

PRAEFATIO. XVII 3, 9), baiulus et minister (IV, 10). Ordinato progressu ab infimis pervenit ad summa (II, 8; XIII, 10; XY, 1; Mirac. X, 8, 9); sex apparitionibus Cruris (XIII, 10), Christo se conformare omnimode, summo peroptans amore (XIII, 1), ad septimam evectus est (XIII, 10), in qua seraphicis ardoribus et compassiva dulcedine transformaretur in Christum, factus ei conformis (XIII, % 3) sacris stigmalibus, per ecstaticum amorem (Mirac. I, 1). Qui vivens Christo viventi et moriens morienli et mortuus mortuo expressa promeruü similitudine decorari (XIY, 4). Hunc almum Christi signiferum, sanetitatis speculum et totius evangelicae perfectionis exemplar (XV, 1) miratur, laudat, celebrat Doctor Serapbicus. Totius ergo Vitae narratio pertexilur speculatione theologica et mystica, inspiratur assiduo symbolismo, continua visione maximaque admiratione Signiferi Christi

qui suorum liliorum et asseclarum exemplar summum, uulli assequendum exbibetur. Omnia proferuntur placida suasione, diserta eloquentia, aequa ac pacata animi moderatione, quam etiam multae variationes, attenuationes et omissiones quibus affecit narrationes quasdam fontis seu auctoris sui, Celanensis, ostendunt

1. lta proposita insignia virtutum S. Patris ferventissimos quosque incitare poterant, simul slimulos addendo iis qui desides essent. S. Doctor et supremus Ordinis moderator paraeneses rarissimas subdidit narratis suis (IV, 7; VI, 7; XII, 6), quarum sola prima vehemenliam quamdam spirat. Est autem notanda, cum horrendum ac nefarium scelus deprecetur laesionem paupertatis per aeeeptam pecuniam! — Aliae glossae 1 E narrationibus apud Ii Cel., 148-50, de S. Francisco et S. Dominico una sola sententia, sei!, de humilitate, refertur in VI, 5 (p. 51) etc. — Liquet ßonaventuram an. 1260-62 de Fi

1. Helia loqui omnino non potuisse uti olim Fr. Thomas in Vita I; v. Praefationem ad eamdem, p. vn, etc. BONAV. Leg. maior. II