Schrödl József: A pozsonyi ág. hitv. evang. egyházközösség története I. rész (Pozsony, 1906)
XI. A katasztrófa
/ tődik, hogy költő is akadt, akit ezen, az Isten nagyobb dicsőségére elkövetett templomszerzés, ha nem is remekművű, de mindenesetre olyan vers megirására késztetett, mely akkoriban sok ezer ember érzelmeit híven fejezte ki, mig talán ugyanannyiét a legmélyebben sértette, amiért is a következőkben közöljük is: Kommet her ihr recht Catholsche Leuth, Und danket Gott dafür! Dass nun die Kirch ist eingeweiht, Und offen steht die Thür: Sit Deo Trino Gloria: Ave Maria. Jetzt ist der Luther abgethan, Gewonnen ist das Spiel: Ein jeder singe, was er kann, Und bette, wass er will: Sit sanctis cunctis Gloria: Ave Maria. Altar und Orgel, Stühl und Bank, Stein, Cantzel, Leuchter, Wand, Hat uns gemacht ein gross Gestank, Nun hat es All's ein End: Sit Leopoldo Gloria: Ave Maria. Auff Paucken und Trompeten-Schall Die Kirch ist auffgemacht Kartaunen und auch Mörser Knall Say rund gesund herum gebracht, Sit Szelepcseno Gloria: Ave Maria. So laufft und hört der Predigt zu Geht in die Heilig Mess ! Sonst habt ihr weder Rast noch Ruh, Und kommt auff gutes böss, Sit Kollonitscho Gloria: Ave Maria.