Fabó András: A magyar- és erdélyországi mind a két vallású evangelikusok okmánytára (Pest, 1869)
Okmányok
212 133. Pathai István levele Kanizsai Pálfi Jánoshoz; Veszprém, mart. 24. 1620.. (Epistola Stephanii Pathai ad Joannem Pálfi Canisaeum; 24. mart. 1620..) Salve, fili charissime. Promiseram quidem me ad vos ascensurum, ad praesentes nundinas : sed homo cogitat, ut sapiens dicit, deus disponit. Incerta vanaque est lmmanae mentis cogitatio. Praeter debilitatem corporis, quae senectutis comes esse solet, dolor me quidam pectoris pugitivus a 19. marţii corripuit tenetque, feroci manu, qui quidem in dies videtur magis ac magis premere interiora pectoris. Incedo quidem, laudetur deus, verum continuo dolore quasi circumdatus et obsessus vivo; metuo, ne abscessus aliquis in pectore generetur, cordi inimicissimus. Finis deo notus; me dolOr pungit continuus et angit. Accedit huic malo externa quoque molestia er incommoditas maxima. Serviture destituor, jumentorum cura mihi molestissima etiam incumbit. Nulla calamitas sola; fluctus succedit fluctibus; duplex* malum quem non e statione deturbat ? jVámosien- ses citari curaveram ad sedem judiciariam, ob injuriam homini ecclesiastico illatam. Voleham vocationis et officii nostri auctoritatem ab injuria laicali vindicare; non licet per valetudinem. Tu ergo, fili dilecte, ad' dominum Andreám Vásárhelyium, notarium comitatus veszprimiensissignificesque illi, me morbo prohibitum esse, quominus ptOsequerer citationis illius continuationem, ne causentur citati homines, se liberos esse ab ulteriori impetitione actoris. Id etiam domino vicecomiti poteris significare. TMartinus ille Szegedi, iniquissimus omnium, in quo nullum revera pietatis vestigium apparet, contulit se ad simegienses ac ibi thrasonice se jactat, injuriosissime de nobis loquitur et fungitur officio* contra inhibitionem meam. Sed spero, illum propediem adductum iri. De loco et tempore synodi, fili dilecte, quid tu sentias, rogo, mihi tuam mentem aperias. Exspectabam dominum Casparem, juxta ipsius pollicitationem, non venit,-^olloqui vobiscum non possum singillatim. Ii omnes, quorum interesset, silent, suoque invigilant commodo. Sane, fili, si tu, excusso larium pulvere, ad me descenderes, faceres mihi gratum et ecclesiae utile officium.[En, ad te mitto supplex scriptum domini
