Fabó András: A magyar- és erdélyországi mind a két vallású evangelikusok okmánytára (Pest, 1869)
Okmányok
164 camur, ita neque absoluto ipsius decreto praedestinamur ad vitam aeternam: sed necessum est, ut non minus justitia divina, cui ex asse satisdat, quam misericordia in propitiatore accedat et dde nobis, sine merito nostro, gratis applicetur. 17. ) Nos inde colligimus numero tres causas aeternae electionis salvandorum necessario constituendas : gratuitam dei misericordiam, meritum Christi et fidem illud apprehendentem. 18. ) Prima causa gratiae seu misericors dei voluntas probatur : a) Quia deus vult omnes salvos fieri, 1 Tim. 2, 4.. Non vult deus ullos perire, 2 Petr. 3, 9.. Conclusit deus omnes sub incredulitatem, ut omnium misereatur, Rom. 11, 32.. — b.) Quia omnes homines in Adamo ad similitudinem suam creavit deus, Gen. 1, 27.. — c.) Quia post lapsum generis humani, eadem gratia motus, misit filium suum omnibus hominibus, Tit. 2, 11.. — d.) Eandem gratiam applicat evangelio et sacramentis. „Praedicate evangélium omni creaturae“, Matth. 28., Mare. 16.. 19. ) Et haec misericors dei voluntas, quam Damascenus au tecedentem nominare consvevit, est universalis et extendit se ex aequo ad omnes omnium gentium homines. Vult enim omnes audire verbum dei, vult per auditum verbum fidem consequi, salvare etc.. Et ita, non absolute, sed determinate sive limitative dicitur universalis, Ezech. 33, 15., 2 Thess. 1, 9., Job. 6, 40.. 20. ) Tenendum autem est, nullam prorsus arcanam seu absconditam voluntatem in deo esse, quae quidem salutis nostrae negotium concernunt, usque adeo, ut quidquid deus de salvandis hominibus unquam voluit, decrevit, proposuit, omne id in evangelio revelavit, teste Act. 20, 27., qui dicit se ephesiis annuntiasse omne consilium dei, 1 Cor. 2. 7.. 21. ) Secunda causa est meritum Christi servatoris nostri. Quia enim misericordiae divinae in salvandis hominibus locus esse haud potuit, nisi prius aeternae ipsius justitiae satisfieret; haec vero sa tisfactio unice dependet a merito Christi, quippe qui et agendo et patiendo, tum legi, tum irae divinae ex asse satisfecit, ideoque vel inde constat, aeterno praedestinationis decreto meritum hoc Christi notorie includi et ad universum genus humanum proinanare pro= batur Esa. 53, 6.: „Dominus posuit supra eum iniquitates omnium uostrum“ ; Rom. 5, 16.: „Sicut per unius hominis delictum reatus venit in omnes ad condemnationem ; sic et per unius justitiam gratia
