Református főgimnázium, Debrecen, 1854

9 lum sine pondere et I. 67. gravitate carens esse dicitur. — Maiestas Jovis sic Metam. I. 180 el II. 849. describilur. Terrificam capitis concussit terque qualerque caesariem;... qui nutu concutit orbem. Apud Horat. od. L. III. 1. Impérium Jovis.... cuncta siipercilio movenlis. Ita Phoebus consilium dat Phaelonli proposituin suum prementi Met. II. 89 et 102. tua corrige vola; sed tu sapienlius opla. Sic non sine ulililale et delectalione inter se conferenlur diversae zonarum, aureae argenteaeque aetalis Metam. I. 45, 89, 113 et Georg. I. 125 et 233. descripliones Conf. Meiam. I. 135. VI. 350. — I. 139. II. 303. — 1. 94. 133. — II. 223. III 702. — I. 316. II. 221. et cael. c) Cum colliguntur voces synonymae; idest: cum eadem rcs quotiescunque apud eundem auclorem occurmt, toties fere alia semper voce redditur et exprimilur. Huiusmodi voces synonymae frequenter el non multo post invicem intervallo occurrunt ad initium slatim Metamorphosium I. 7. moles. 33. congeries. 24. acervus 47. onus inclmum. 70 massa; ut de industria variasse rem eandem, atque ita inducta variatione iucundus esse legenli auclor voluisse videatur; el lector copia et ubeilale lingvae laliae perquam delectelur. Aut cum res et voces non ita vulgares, nec in quovis compilo — ut dicere piacet — facile visibiles m» moria colliguntur ac repelunlur. Met*m. I. 64. II. 171. — I. 82. 89. — Cf. Met. I. 25, 40. — II. 162, 166. — II 211, 237. I. 5. II. 7. — II. 59 el 388. — II. 110. III. 434. - I. 110. II. 212. I. 136. II. 130. d) Cum res quaepiam breviler el sine addilo vei interieclo commenlario posila ex uberiori eiusdem alio loco obviae descriplione sic explicatur, ut quae ibidem uni sententiae desiderantur, ex abundantia alterius hoc loco suppleri et excogitari possint. Sic exgr. si in ipso slatim exordio históriáé Livianae legatur: Achivos omne ius belli duobus Antenore et Aenea abslinuisse," et quaeratur in quo illud ius bel li consliterit: facile rei>ponsio dabitur, si via combinationis ad illa Caesaris verba redeatur, quae exstant b. g. L. I. 36. Jus esse belli ut qui vicissent et caet. Metam I. 7. et 87. e) Cum idem verbum diverso substantivo appositum, diversum e natura lingvae nostrae sensum habebit; ex gr. Ora indignantia solvit; lile quidem poenas — curam hanc dimitlite — solvit. — Quanta sit sensus in uno eodemque verbo diversitas, luculentissime innuilur faceto isto Oveni Epigrammate ad Mar. Neville I. 10. „Ducturum uxorem memini le Prote! minatum Ebrius uxorem ducere nemo potest; Uxori nubas potius, quae sobria potum Ducere te noclu possit ab urbe domum." Cf. Metam. II. 281. III. 440. — I. 756, 297. III. 487. — II. 22. III. 176. I. 327, 427. — f) Cum comparantur dissimilia, qua comparatione secundum principia Calleologiae, et opposita iuxla invicem posila magis elucescent, et omnis pictura ac hypotyposis adeo vividior reddetur, ut res quae describuntur, oculis subiectae esse videantur. Ita apud Ovid. Met. I. 16. ante „dispoHtam naturae congeriem ' tellus instabilis, ac v. 31. iam solidum orbem coercuisse unda dicitur. Ita saeviente diluvio deerant quoque litora ponto Met. I. 291. et 344. Ja m maré 1 ít us habét. Sed ne multa agglomerem. Non pulchrius in tolo volumine, quodve imaginationem veterum genliliuin de radiis solis quoscunque in recessus penetrantibus, et de obscura inferorum sede repraesentet facilius reperies, quam illa Ovidii II. 31. Sol oculis iuvenem quibus aspicit omnia vidít. II. 46. Diis iuranda palus oculis incognita nostris. — I. 767. Per iubar hoc inquit, quod nos auditque videtque iuro. — II. 260. Penetratque in tarlara rimis lumen, et inÍ^N ^^ ^ 2 ? títirrifü

?' U SZEBío