Fabó András: Az 1662-diki országgyűlés (1873)

— 238 — Omnem salutiferam animae et corporis benedictionein exíendat deus super GDvras honorandi domini. Quam in tristi vastatione et sufficienter non deflebili damniíicatione posita sit oppidi nostri miseri ruinati sors, ita credimus, utramque aurem hujus partis Hungáriáé rumore esse repletam, quamvis forsitan minus, quam opus esset. Nos enim, qu1 baec' perferimus etiam, nunquam id ipsum sufficienter sciremus eloqui. Narn nos non tantum parvis nostris bonis privati sumus, sed etiam patriae nostrae una quaedam pars cum omnibus circumcirca adjacentibus aedificiis solo aequata et depopulata est; altéra pars a germanicis militibus — miseris hospitibus expulsis et a nostra civitate abalienatis — occupata et sub suam jurisdictionem redacta est. Qui vero pauci in domibus suis hospites ad hoc usque tempus permanere poterant, a violentis super eos occupatoribus et hospitatoribus qualemcunque etiam indignitatem cum amarulento gemitu patiuntur. Id autem omnem ejusmodi moestitiam nostram vehementer auget, civitatis nostrae honoranda et pia membra, praeteriti anni honorandus judex noster, nótárius noster et senatores, venerandi nostri amici, armata manu germanici militis eorum domos invadentes aspere capti et a tem» pore jam longo in terribili afflictu captivitate retinentur, in hujus patriae nostrae libertatis legitimae violationem, quae si hac vi a super nos inchoata est, quis scit, in quo desinet, si primitus curari non poterit. Nos nunc in istis versamur et amare gemimus; sed ut alii, qui hucusque tantum non degustarunt, inanes (talán : immunes) esse queant, congruum est evigilare et in quaerenda medicina elaborare. Intelligentes suam majestatem regales exmisisse, quae diaetam Posonii ad primum diem maji anni praesentis indixit, ad quem locum et terminum GDvrae quoque certos ablegatos emissurae sunt. Nos igitur, honorandi domini, coram ODvris pro eo instamus valde confidenter, quatenus honorandis nostris amicis ablegatis instructionem dare dignarentur, ut miserae civitatis nostrae talem desolationem ejusque tristem expositionem coram inclyto regno promove ant. Quam tristem nostram querulationem eisdem GDvrarum honorandis ablegatis in hospitio nostri chari ablegati copiosius sunt exposituri. Nunc hisce GDvras non onerabimus, verum in omnibus earundem benevolentiam exspectamus, cupientes, ut GDvras, domini nostri honorandi, deus