ARHIVSKI VJESNIK 13. (ZAGREB, 1970.)

Strana - 264

Dne 8 Studenoga otvoren sabor po Gospodinu Mavru Dvoržaku sledećim govorom: Moja Domovina. Onde moja mila Domovina I mlatdosti ložnica nevina Gdë u jutro kada rujna zora Iz istočnog podignuvse mora Čoban glasnu Tamburicu bije I kroz goru mile glase lije Tëra stado u planine krasne Gdë klisure palace su jasne Rosna trava zeleni sagovi Gospodari od šumah bogovi Gdë <su> no hvoje tananih jablanah Kolebicu rese sa svih stranah Jasnih kulah zlatjani stupovi A susëdi visoci Dubovi. Čoban svoju promëni tamburu U plug krivi — i Veselu curu Kerpeliti zažene u šali Kad uzoru, tad se zavali U lad sladki širolistne lipe I u riru opet zapisne Kad na svarhu planine visoke Dojdje trudan on i carne oke Tad ilirsko svi skoče u kolo Glave reseć vëncima oholo Plešu — poje pesni vitezovah Starih slavnih Ilirstva sinovah Kad se pako dosta ponaplešu I ko mili slavulji nažesu Stado kući na popasak gone. Kad u cerkvu zvoni već zazvone I kad se svi Bogu pomole Stare bake užinu osole I kad se svi veće najedu Onda orat na njive idedu. I pevajuć odidë u goru Gdë ostane dak u sinju moru Jasno sunce utopi zračiceI u dolu počne sumračitse Onda kući na večeru dojdje Opet mirno i na spanak projdje. Dne 28 deržan Sabor u kojem deržasmo polag zahtëvanja svëh članovah javnu premëmbu u kojoj sledeća gospoda za častnice naimenovana biaše: za Predsednika Gospodin Georgio Smičiklas; za Biležnika Gospodin<a> Miloš Badovinac; za Podbiležnika G. Nikola Hranilović za Blagajnika Gospodin Tomo Vidović i Gosp. Miloš Poturičić; za Knjižničara Gospodin Janko Sanić. Odlučeni su takodjer tri Starešine, koje vazda u Saboru biti i za čitaonice dobro osobitu skàrb imati moraju, i za to odredjena jesu sledeća Gospoda najme: Gospodin Jovo Malić, Andria Torquat Berlić, i Gospodin Franjo Barišić. Deržan Sabor dne 5 Prosinca otvoren sledećim govorom po Gospodinu Starešini Andrii Torkvatu Berliću: Častni Članovi i.verli Domorodci! Dignuta je! mislim ona kuga svakog družtva, ona škodljiva i propasna strast, — nesloga — kroz premëmbu nëki dan obderžavanu. Svaki je, mislim promotri vši poslovicu naših predëdov: glasecu: da je nesloga od vraga jalnosti i nepriateljstva izsvog serca prognao, i pomisleći, da smo jedne matere sini, da jedna Slavo-ilirska-kerv teče u nami, da naši pradëdovi, strahoviti oni Iliri, kojiuh Alexander veliki hrabrost pohvali, i upotrebi, koji bič Rima biahu, našu čest i slavu uzveličavaju, da si je svaki preduzeo, samo dobro, potrebno i koristno, podupirat. Jer možebit' da gde koji promotrio nije