ARHIVSKI VJESNIK 10. (ZAGREB, 1967.)
Strana - 132
9. (1252, 24. veljače. U Perugi). — Izvještaj dubrovačkog svećenika Savina o putu u Perugiu i lošem postupku dubrovačkog nadbiskupa Ivana prema njemu. (1252, 24. februarii. Perugii). — Relatio Sabini, presbyteri ragusini de itinere Perugium et questio contra Ioannem, archiepiscopum ragusinum. tin primis domini P(etrus) et Savinus faciunt [questionem] de archiepiscopo et Blanco. Dominus Archiepiscopus astavit quod ultimam (?) voluntatem et voluit me mittere ad Ragusium pro nuncio ad comunitatem. Et idcirco quia ego nolui ire ipse michi tantam contulit verecundiam. Et postquam vidit nos manere ad ignem ad calefaciendum, expulit nos ab igne et precepit cognatori ut si alia vice illic erimus daret solum de aqua vullenio (?) per visum. Et fecit nos dormire in portis per magnum frigus et noluit nobis dimittere sclavinas cum ca ubi poteram(us) bene iacere. Et primo misit ibi virum (?) qui dimiteret nobis habere nostros lectos. Et hoc in patiencia tulimus propter honorem nostre civitatis. Dispersis nostris soldis et denariis quos habebamus stando nos in Veneciis sic nescio, que nova sibi venerunt denaria et dixit nobis: aecomendetis mihi X soldos de denariis crossis super duobus nappis argenteis. Et nos propter honorem nostre civitatis ei aecomodavimus et noluimus pignus. Et ipsos dedit Blanco suo clerico et ivit suam viam. Et quando Blancus nunciavit, non redidit rationem de ipsis, et nos non quesivimus ab eo rationem idcirco quod ei aecomodavimus. Et idem archiepiscopus propter nova quod audit que Blancus retulit, ince'pit ordinäre iter per ambulare ad curiam. Et ego Savinus habebam denarios fratrum predicatorum XXXWII libras venitialium grossorum, et ipse mihi dixit: aecomoda mihi istos, quia non habebamus expensas cum quibus possimus. Et ego aecomodavi ei propter honorem civitatis. Et postea feeimus nobis prestare XV libras denariorum crossorum super comunitatem et ego dixi eidem diacono: redde mihi si placet denarios fratrum predicatorum de istis. Et ipse noluit mihi reddere. Et ego tuli hoc in patientia propter honorem civitatis. Ivimus ad Fanum comparavimus quatuor equos. Et ipse archiepiscopus equitavit meliorem eo quod decebat, ego in secundo per voluntatem domini Petri, et Blancus per suàm voluntatem tertium et domino Petro remansit quartus peior. Eundo per viam Blancus eo quod ego equitabam illum equum maximam invidiam referebat et murmurabat se nimium idcirco quod ego habebam meliorem equum ipso. Et totum hoc ego tulebam propter honorem civitatis. Et Blancus propter nimiam invidiam fecit proicere foras de nostra domu duos bonos infantes qui equos bene preparavissent et faciebant alia bene. Et ego nullam facio murmurationem. Et ad hue pacavimus naulum XI centenarios de flectarum fiendum a Ragusa in Parentia et a Parentia usque in Venetia. Et solvimus ei naulum et nullam facimus murmuracionem. Et ex eo fuimus ad Perusium ubi moratur curia. Archiepiscopus et Blancus et magister Leonardus sine nobis simul consulerant et consilio eorum facto vocaverunt nos intus in camera. Et dixit archiepiscopus mihi et domino Petro: pačate X libras denariorum crossorum magistro Leonardo. Et nos diximus ei: pro quo? Et ipse dixit: quia vult esse vester procurator. Et nos diximus ei sufficeret ei CL de vennitialis parvis. Et ipse dixit et quasi se fingere multum habere pro malo et dixit penitus: volo ut detis ei tantum. Et nos dedimus ei sed non libenter. 132
