ARHIVSKI VJESNIK 2. (ZAGREB, 1959.)

Strana - 189

Ljubijanović je određen za Suboticu, a Koza za Novi Sad, kamo će ovih dana da pođu. Neki berberski pomoćnik imenom Maksim, po nacionalitetu Bugarin, zadržava se u Morinu. Primio je novac za agitaciju. Sergije Kostić ima brata kapetana srpske vojske u Srbiji, limar je iz Beograda. Na granici kod Djekenješa ima neki Petar Nikolić, koji dočekuje agitatore iz Pešte, pomaže im preko granice, nabavljajući im potrebne putne isprave. Tim su načinom pre nekoliko dana prešli ovi agitatori: Mihajlo Beču, Rus, dugoljastog lica, obrijan. Na desnoj ruci rana od puščanog zrna. Rikard Šmit apokrifno Aleksijević, Hrvat, plavom okruglom bradom. Ferdo Brik visokog rasta s malim engleskim crnim brkovima. Dr. Andre Ljendjelj, srednjeg rasta, napadno klopavih ušiju. Osim ovih su od pre prešli još ovi agitatori: Ilija Maksimović iz Bavaništa, Karlo Vuncar iz Vrpolja i Milutin Militarov iz Novog Sela. Dočuo sam da naši ljudi kod Djekeneša neizvršuju savesno svoju dužnost, jer osim krijumčarenja s robom neprestano fraternizuju s komunistima, šta više bilo je slučaja kad su naši oficiri išli u Kapošvar na pojanke. U smeru Subotice prelaze agitatori preko sreza Gebel. Put ih vodi pored kanala. Najviše prelaze kao krijumčari, što im lako uspeva jer se tamo krijumčari uveliko. Prigodom svog prelaska u Mađarsku pre nekoliko dana svojim sam očima video čitave čete krijumčara od 30—50 ljudi, koji prelaze samo tako da po svoj prilici podmićuju naše vojnike. U Kiškumhalašu mi je rečeno, da znadu prêtera ti na dan i preko 40 komada volova. Krijumčarenje se naravno događa noću. Jugoslavenska crvena garda smeštena je u Budim

—Pešti Kelemfeld u vojarni Bebel. Ima ih oko 3000. U nj i su regrutovani većinom austrougarski ratni zarobljenici iz Rusije, koji nisu mogli iz Pešte da produže put kući. Greška je bila ne brinuti se za transportovanje tih ljudi za vremena jer su ostavljenosti bili prisiljeni stupiti u gardu. Nabavio sam listu tih vojnika, no pošto sam se uverio, da su imena većim delom apokrifna, poslaću je kasnije, dok ustanovim korektna imena. Neka imena navodim već sada: Svetozar Ruković iz Kragujevca, Milan Đorđević iz Beograda, Adolf Gavaselić, Ivan Rumić, Jovan Zivanović, Ramo Agnautović, Ibrahim Zubo, Bizdarević, Mustaf Gavić, Omer Ikanović iz Tuzle, Ibrahim Jevremić iz Zvonika, Mehmed Softić, Ismajil Jehmedović, Avdo Osman Bacić, Emil Jašarević, Omer Hajdarević iz Bjeline, Ilija Vlasić, Gojko Omerović iz Brčke, Božidar Stanković a vladi ja iz Beograda (Dorđila), Ljubomir Bikić berber iz Srpskog Kerestura, Dragutin Matić alvačija iz Paračina. Između ovih naših podanika koji su se prijavili za povratak kući a za koje sam doznao da su se vrzili oko komunističkih odbora, škola i t. d., jesu ovi: Avdo Obarčanin, rođen u mestu Gorazde, Franjo Gredel rođen u Mihovljanovima, Stevan Vještica iz Raščavog kotara Gračac, Vinko Ljunević trgovac iz Podgore u Dalmaciji otpušten iz kaznione Vac, Mujagić Izmajel, Nikola Lenčić trgovac iz Stolca u zadnje vreme bio zatvoren u Djeru, Levi Isidor iz Sarajeva, Miroslav Savić bio detektiv kod bos. regemente, sad je de— 189 —