Ciszterci rendi katolikus gimnázium, Baja, 1883

35 se locutus est, ut rogatio, Catone et.si acriter resistente, antiquaretur, postea vero crimine solveretur prope nullum ferens triste suffragium.

1) Tres exstiterant in hac causa orationes: duae adversus Scriboniuin, una adversus L. Corn. Cethegum, qua Lusitanos propterea caesos esse fatetur, quod eos castra in Romamim exercitum parare compertuin liabuerit.

2) Eadem vi et miseratione et maiore adhuc diligentia ornatum fuisse accepimus dictam pro publicanis, qui caedis postulati causam C. Laelio primum traditam, quum liic nihil prodesset, ipso suadento ad S. Galbam detulerunt.

3) Dio, qui comperendinatione supererat, in consideran. da causa posito tanta gravitate, tam accurate et vehementer dixit, ut nulla fere pars orationís silentio praeteriretur

4) et soluti discederent accusati. Tantum potestatis acriter et apte ad flectendos animos dicendo assequi potuit et; loquenti sermo antiquitatem magis adhuc Catone redolens

5) parum detrahit. At in scriptis non pari modo hae virtutes legebantur forsitan quod non habendas, sed habitas litteris signavit et quo naturali fervore animi incendebatur, postea, quum scripturus stilum apprehenderit, motibus animi deficientibus eodem amplius adiutus non videtur. ITaec scriptarum exi'itas intelligencia, qua plures ne argumentis quidem et 110 minibus servatis intereidisse traduntur.

6) Diversam ab ista hominis et orationis indolem in C. Laelio experimur, qui eandem cum P. C. Scipione Aemiliano vitae et studioruni rationem sequebatur splendidissimi in invicem favoris speciem et pcrpetuam praebentes memóriám. Addicti Graecis litteris non solum stúdiósé Diogenem et Panaetium Stoicos audierunt,

7) sed Graecorum consuetudine domestica palam utebantur,

8) ut neque in itineribus. quae legati susceperunt, ea carerent. Quum utorque in mediis rebus publicis versatus esset, in oratione partium, quas agebant et ingcnii et studiorum eas testes dederunt, quibus cur non simul cum Graechoruin fervore afferantur, moveamur. Quam Laelius de collegiis in legem Liciniam 609. orationem habuerat et 11c a populo crearentur, ut ceteri magistratus, et collegia sacerdotum, ex more maiorum et sacris populi Romani efficaciter vctabat; non secus duae pro publicanis dictae 616. et adversus legem Papiriam de tribunis reficiendis 623. auctoritate et lenitate omnes et elegantia distinguuntur. De collegiis praesertim habita ita dulcis et venusta Ciceroni arrisit, ut aureolam oratiunculam laudaret.

9) Fidem vero, quum artibus forsitan Gracchoruin ct Papirii adversariorum in iudicium vocatus pro se dixisset, in ornatissimo viro, et aptam consternati animi querelam adfuisse, quum de Scipionis laudibus utroque huius nepoti : Fabio

1

0) ij~Val. Max VIII. 1. 2. — 2) Liv. Epit. XLIX. — 3) Cic. Brut. 22. — *•) Xbidcm. — 5) Liv. Epit. XLIX. — 6) Cic. Fin. II. 48. —• ') Cic. De Orat. II. 37. — ») Cic. De Nat. Deorum. III. 2. — ») Cic. Pro Mur. 36. — W) Schotia in Cic. Or. pro Mii. apud Meyer: Rom. Or. fr. 3*