Hat (hét) nemzedék. A Manno család története - Budapest Történetének Forrásai 12. (Budapest, 2015)

Függelék

Οι πρόγονοι της Μητέρας μου

Ο πατέρας της μητέρας μου, ο από μητέρα παππούς μου, ήταν ο συνταγματάρχης ιππικού Rudolf Bossányi, επαγγελματίας αξιωματικός, τον οποίον δεν γνώρισα αφού πέθανε πριν γεννηθώ. Την γιαγιά μου, την Margit Reusz de Rátony, την άφησε χήρα με τρία παιδιά, με την Erzsébet, την Klári και - μετά από δύο κόρες το πολυπόθητο αγόρι - τον Πέτρο.

Η γιαγιά Margit ήταν πολύ έξυπνη, καλλιεργημένη, φιλόδοξη γυναίκα. Μιλούσε απταίστως, με τέλεια προφορά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, τέλεια προφορά. Ο θείος μου Péter δεν μπορούσε καθόλου να ικανοποιήσει τη φιλοδοξία της: τα προσόντα του ήταν μέτρια, απρόθυμος μαθητής, όλα τα ενδιαφέροντά του περιστρέφονταν γύρω από τους αγώνες μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτων, στους οποίους είχε ωραίες επιτυχίες και εγώ, σαν μικρό αγόρι που ήμουνα, τον έβλεπα με θαυμασμό.

Μεγάλο μέρος της σύνταξης χηρείας της γιαγιάς μου το έφαγε το πάθος του θείου Πέτρου για τα αυτοκίνητα. Η γιαγιά τον έγραψε τον θείο Πέτρο στη Νομική Σχολή όπου πάλι με δυσκολία ξεπερνούσε τα εμπόδια, γι’ αυτό η γιαγιά πλήρωνε ιδιωτικούς δασκάλους, ώσπου, τελικά, ο Πέτρος πήρε τον τίτλο «δρ.». Η οικογένεια πάντως έλεγε, ότι η γιαγιά είχε πάρει το διδακτορικό της. Ο πατέρας μου αργότερα, για να μου δώσει μία εικόνα για το χαρακτήρα κορόιδου Πέτρο που έτρεχε πίσω από διάσημες ντίβες, μου αφηγήθηκε ότι μερικές τον έβαζαν να τις πηγαίνει στην κατοικία του εραστή τους και ο Πέτρος περίμενε με τις ώρες στο αυτοκίνητό του μπροστά από το σπίτι για να τις πάει πίσω.

Η θεία μου Klári ήταν εντυπωσιακά όμορφη, έξυπνη κοπέλα. Απέρριψε πολλούς νεαρούς που της κάνανε κόρτε και πολλούς μνηστήρες. Ερωτεύτηκε μόνον έναν, τον Sándor Sebők, τον οποίον όμως η Γιαγιά δεν τον θεωρούσε σοβαρό άνθρωπο, δεν επέτρεψε την Klári να τον παντρευτεί, έτσι η Klári δεν παντρεύτηκε ποτέ. Τα μητρικά της ένστικτα τα ξόδευε στον υιό της μεγάλης αδελφής της, δηλαδή σε μένα. Της χρωστάω πάρα πολλά. Διατηρήστε τη μνήμη της με ευλάβεια.

Την ανικανοποίητη φιλοδοξία της για τον Πέτρο η γιαγιά Margit την μετατόπισε σε μένα που ήμουν υπάκουος, επιμελής, καλός μαθητής, λίγο χαζούλι- κο παιδί. Χρωστάω πάρα πολλά σε αυτήν και στην θεία μου Κλάρα, οι οποίες πολλές φορές, με την ευκαιρία των συχνών απουσιών της μητέρας μου - για τις αιτίες γράφω πιο κάτω - με ανέτρεφαν με μεγάλη στοργή και αγάπη προσπαθώντας να μην με παραχαϊδεύουν υπερβολικά. Την 1η τάξη δημοτικού - επειδή δεν ήμουν ακόμα έξι ετών και δεν μπορούσα να πηγαίνω σε Δημοτικό Σχολείο - την τελείωσα σαν ιδιωτικός μαθητής, εγγεγραμμένος στο λουθηρανικό σχολείο της πλατείας Bécsi kapu (Πύλη Βιέννης). Στο σπίτι η θεία Klári με δίδασκε γραφή, ανάγνωση και αριθμητική.

147