Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

— 8i — cum laude docuit, privatim vero religiosos convictores aliosque in lingua Graeca et Gallica instruxit, et in cathedrali ecclesia de suggestu vernacula lingua, in aula academica ut praeses congregationis Marianae Latina saepissime cum laude peroravit. Consecutus est gradum academicum s. theologiae doctoris, archiepiscopus eum recepit inter suos consiliarios, et anno 1749 erat decanus facultatis theologicae. Elaboravit históriám universitatis Salisburgensis anno 1617 fundatae, et in sollemni millenario Lunaelacensi festivam concionem habuit cum aliis typis impressam in Mantissa chronici Lunaelacensis 1749. Vir laboriosus, cum oblata sibi munia et labores recusare non vellet, iis nimium obrutus, hypochondriae morbo multum vexari coepit, et Salisburgo domum rediit, paulo post Wislighofensi praepositurae praefectus est, ubi se egregium oeconomum monstravit, accrescente vero malo vitam mortalem ibi deposuit die 29. Maii 1755. Sequuntur, quae typis expressa sunt: I. História almae et archiepiscopalis universitatis Salisburgensis sub cura patrum Benedictinorum. Bondorfii, 1728. II. Tausendfältig gesegnete Rebecca, d. i. Ehr- und Lobrede in dem tausendjährigen Iubilaeo des uralt- und hochlöblichen Stiftes und Klosters Monsee, ordinis s. Benedicti, den 1. Tag Octobris vorgetragen von plurirnum reverendo, religiosissimo ac clarissimo P. Romano Endel, principalis monasterii ad s. Blasium professo, s. theologiae doctore et eiusdem in universitate Salisburgensi scholastico-dogmatices professore ordinario, reverendissimi principis et archiepiscopi Salisburgensis consiliario ecclesiastico. (i.e. Oratio panegyrica in festo iubilaei mon. Lunaelacensis.) Enderle LI en ri eus (S cot ens isExWiblingen s is), natus est in oppido Donaurieden anterioris quondam Austriae 4. Oct. 1782. Erat proxima vico patrio abbatia S. P. N. Benedicti, Wiblingen, prope Ulmam, in qua 1. Sept. 1801 habitum sanctum accepit. Professus 11. Nov. 1804, sacerdos ordinatus est Constantiae 21. Dec. i8o5. Proximo anno, cum abbatia sat opulenta victoribus praeda cessisset, a regimine austriaco religiosis oblatum est, ut, quotquot vellent, in Galiciam transirent et abbatiam, Tynieci nomine prope Cracoviam, amice cum pristinis indigenis habitatoribus incolerent. Iuvenes Alemanni, quod oblatum est, studiose amplexi sunt et P. Henricus cum multis fratribus 1

8oô Tyniecium profectus est, unde statim Cracoviam est missus, linguam Latinam in gymnasio academico iuvenes docturus. Sed cum inde quoque bello fratres expellerentur, multi eorum in Austriam reversi, pars theologicis in univ. Vindob. magisteriis functi sunt, alii aliis in monasteriis, Henricus in asceterio B. M. V. ad Scotos Viennae 24. Iun. 181

1 professus moxque in parochiam ad s. Udalricum suburbanam cooperator est missus. Die 29. Oct. 1818 P. Urbano subprior et novitiorum magister successit. Quibus muneribus abdicatis anno 1824 ad parochiam in Waitzendorf migravit. Verum proximo anno seniori administratori parochiae ad s. Udalricum adiunctus est, cui defuncto 1828 parochus successit. Paulo post vero 1830 parochus designatus est ad s. Laurentium in Hoebersbrunn. Ingravescente non tarn aetate, quam infirmitate, praecipue auditu déficiente in monasterium redux ibi habitavit laetus et hilaris animo usque ad 28. Nov. i85i, quo die letum oppetiit annos natus 69. Conscripsit: ,