Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

die 4. Nov. i833, sacerdos saecularis dioecesis Vratislaviensis die 2. Iul. anno 1859 monasterium ingressus die 12. Dec. anno 1

863 ibique vota emisit sollemnia die 27. Ian. anno 1867 curaeque pastorali adscriptus nomen tulit non mediocre ab arte catechetica. Ab anno 1873 oeconomus maior denominatus et rei silvestri et venatoriae est praefectus. Ex idiomate Gallico vertit: Brullée M., Leben des ehrw. P. Maria Johannes Baptista Muard vom heiligsten Herzen Jesu. (i. e. Vitae Ioannis Bapt. Muard curriculum.) Aus dem Französischen. Wien, Franz Doli. 1876. 8° min. IV. 568 p. Seitl Pet rus (Raigradiensis), natus Austerlicii in Moravia anno 1747 3o. Apr. in baptismate Augustinus vocatur; scholas elementares ibidem visitavit, humaniora et philosophiam Brunae audivit. A praeposito Bonaventura ultimo regiminis eius anno in nostrum adsumitur coenobium et Chuno appellatur; cum vero absoluto tirocinii anno sacram emisisset professionem in manus praepositi Othmari anno 1764 25. Nov. Petrus vocatur. Soror eius virgo ordinis Cisterciensis erat. Anno 1768 una cum fratre Benedicto duce P. Bonaventura Bfevnovium mittitur ad studia theologica ediscenda, ubi per biennium commoratus sub prioré Adalberto Raymann, viro disciplinae monasticae -observantissimo, secundum huius relationes omni laude dignum se exhibuit ; erat enim ad omnia promptus, humilis, observans et quietus, ita quidem, ut ex ipso consolationem haberet superior et exemplo illum aliis proponeret. In studiis vero tardus ingenii apparebat, quamvis nulli labori parceret; atque elapso, cunctis approbantibus, studiorum curriculo Pragae subdiaconatus et diaconatus et domum redux anno 1770 i5. Sept. Raigradii presbyteratus ordines suscepit, quibus insignitus 14. Oct. Austerlicii primitias celebravit. Statim post catechista in pagis constitutus sedulo labore iuventutem in religionis scientia per quadriennium erudiebat et 1774 iurisdictione cooperatoria obtenta penes administratorem curatum Placidum Heisler animarum saluti incumbebat, quem tribus post annis ad finem Augusti 1777 in parochialibus exercendis secutus, ad finem dierum usque per viginti novem annos hanc provinciám medios inter turbines politicos ecclesiasticosque cum omnium laude administrabat, sicuti varia décréta et approbationes actis eius insertae testantur. Anno 1800 novitiorum simul magister erat. Qui ingenium inclarescentis tunc Iosephinismi perspectum habet, cuius fautorem, exemplis percrebrescentibus allectus, praepositus Othmarus plus aeque iterum atque iterum agebat, sane non mirabitur, quod concordia fratrum pluries apud 110s labefacta unum alterumve e gremio Raigradiensi, in quibus etiam Petrum nostrum, ad officii sui partes deserendas sollicitabat. Quibus porro explicari possunt non solum diversae altercationes inter praepositum et P. Seitl nostrum, quarum decursu quoad iurisdictionem et praetensiones circa congruam sustentationem parochialem, mensam et investituram inconsiderate iterata vice ad décréta saecularia appellabat ; verum etiam liquet, illum anno 1783 pro parochia Llodoniensi vacante et 1786 pro cathedra theologica pastoralis Bohemicae Olomucii concurrisse sperantem, fore ut quietem diu desideratam sie nancisceretur. Omnimodo