Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

revocans sui vices gerentem constituit, qualis quidem, saeviente illo bello Gallico ter funesto, in fugitivi tunc temporis abbatis Mauritii absentia, multa et gravia passus est, illius loco, nomine et vice anno 1800 qua obses Argentoratum abductus, ibidemque per duos circiter menses est detentus. Princeps abbas Mauritius anno 1

80

1 ad s. Blasium redux, virum hunc tantopere de monasterio meritum honoraturus, praepositum in Krotzingen, loco iucunde et saluberrime sito, instituit; ubi omne tempus a negotiis liberum elucubrandae históriáé Constantiensi impendit. Post fatalem monasterii solutionem emigráns, prineipis abbatis Bertholdi Rottler delegatus anno 1

807 coram imperatore Austriae Francisco I. transegit de traditione collegii hospitalensis, posthac monasterii s. Pauli in Carinthia; et vix ibi San-Blasiani stabilem sedem fixerant, pro iunioribus confratribus theologiae professorem egit venerandus senex, constitutus simul camerarius, vice-director gymnasii San-Paulani, et intimus princ. abbatis consiliarius. Sed et hic a consueto labore manum non dimisit; antiquitati praeprimis Carinthiae explorandae et scriptis historicis componendis penitus se dedidit, quorum quaepiam typis impressa, alia manu scripta adservantur. Anno 1

8

1

5 iubilaeum sacerdotale celebravit in ecclesia s. Pauli cum summo gaudio et intima congratulatione omnium confratrum ac plurimorum amicorum. Imperátori Francisco I. de gloriosis victoriis reportatis laetitiam suam testificaturus, et pro novo domicilio, quod filiis s. Blasii ad s. Paulum constituerai, grates quantascumque relaturus, scripsit anno 1816 opusculum gravissimi momenti exhibens maiores maternos Rudolphi I. r. r. in Gottfrido duce Alemaniae, proavo Hildegardae coniugis Caroli M. subsistentes : imperátori dedicatum et summa observantia traditum. Aetate iam gravis et decrescentibus in dies corporis viribus, ab anno 18

18 semetipsum, quantum fieri poterat, ab hominum consortio segregans, ac spontaneus quasi reclusus, in cella sua solitariam, nunquam tamen otiosam per 7 annos agebat vitam, continuae intentus lectioni, meditationi atque ad mortem praeparationi, donee die 1

5. Dec. 1825 tactus apoplexia ad Deum redierit. — Vir iste venerandus erat fidelissimus s. Benedicti filius, sanctus sacerdos, quem viventem comitabatur et morientem sequebatur confratrum et omnium, quicumque eum noverant, amor et summa veneratio. Sequuntur eius opera, partim typis impressa, partim manu scripta: I. Beschreibung der feierlichen Uebersetzung einiger Gebeine des heil. Pirminus. (i. e. Translations reliquiarum s. Pirmini descriptio.) S. Blasien, 1777. II. Doctrina de sacramento poenitentiae recte administrando. Typ. S.-Blasianis MDCCLXXVIII. 470 p. (Fin Quartant.) III. Spicilegium precum quotidianarum ad usum sacerdotum.Typis San-Blasianis, 1787IV. Codex diplomaticus Alemanniae et Burgundiáé transiuranae intra fines dioecesis Constantiensis. Tomus I. typis San-Blasianis, 1791. Ó52 p. Tomus II. typis San-Blasianis, 1795. p. 562. 136. (Zwei Quartanten.) V. Episcopatus Constantiensis Alemannicus sub metropoli Moguntina cum Vindonissensi, cui successit, in Burgundia transiurana provinciáé Vesontinae olim fundato, chronologice et diplomatice illustratus. Partis I. tomus 1. typis s. Blasii, 1803. p. 552. 27. Partis II. tomus 2. Friburgi Brisgoviae. Sumptibus Herder, MDCCCLII. I 814 p. (Zwei Quartanten.)