Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

mari susceptionem in monasterium Rai­gradiense accepit et 1801 i3. Nov. mona­chum apud nos induit, dimissus prius e dioecesi Reginaehradecensi. Absoluto no­vitiatu mittitur anno 1804 Litomiálium ad continuanda studia philosophica, quae iam Raigradii anno i8o3 coeperat, ibique per biennium commoratus psychologiam em­piricam, logicam universalem, metaphysi­cam, ethicam, physicam et mathesin appli­catam audivit, feriarum tempore i8o5 28. Oct. ad sacram professionem admissus una­cum connovitiis suis Gallo et Mauro. Anno i8o5 3. Ian. ad mandatum praepositi Pra­gam ad monasterium Brevnoviense pro­fectus ibi per decursum duorum annorum theologiae partes históriám ecclesiasticam, introductionem, ius canonicum, dogmati­cam et hermeneuticam ex praelectionibus professorum Bonaventurae Müller 1.1. prio­ris, Placidi Benesch et Lamberti Linden­thal optimo cum successu audivit, et 10. Febr. 1807 obtenta desuper licentia epi­scopi Brunensis una cum f. Gallo et Cy­rillo subdiaconatus ordine insignitus est. Redux domum 1809 theologiam moralem et pastoralem in seminario episcopali Bru­nae didicit sicque absoluto theologiae uni­vërsae studio 3o. Aug. h. ann. ab episcopo Brunensi in sacello eius domestico presby­ter est ordinatus. Magna sacerdotum ino­pia coactus eodem anno episcopus prae­positum nostrum precibus adit, ut quem­dam suorum Schlapanicium in subsidium curae animarum mittat, quibus Othmarus obsecundans P. Venceslaum illuc dimisit 18. Oct., qui ibidem usque ad anni 1814 finem commoratus est, insimul Socolnicii in nosocomio castrensi varie occupatus. Quum anno 181 5 curatus Syrovicensis Ber­nardus Pivonka ob infirmam valetudinem munus abdicasset, Venceslaus in eius lo­cum suspectus est, qui per quatuordecim annos in curatia praefata omnes officii sui partes adimplens magnum sibi fidelium acquisivit amorem; usque dum 1829 9. Ian. ab episcopali officio ob errorem commissum avocatus in monasterium remittitur. Sed neque hicce diu erat manendum. 7. Apr. enim iterum sarcinam collegit et Neo­Rausnitium se contulit. Parocho vero ibi­dem defuncto aeger animo Venceslaus do­mum remeat i3. Aug. huius, et 10. Dec. ab officio episcopali iterum Höfleinam pro iuvamine in cura animarum ordinatus no­vum biennium foris transigere cogitur. 3. Febr. i832 tandem revocatus quietem peroptatam in coenobio nactus, sacrista et refectorarius constitutus, a quorum priori i835, a posteriori vero 1870 absolutus est. Hilari animo semperque studio philologiae slavicae necnon musicae totus quantus de­ditus dies suos ad decrepitam usque aeta­tem prolongavit, et celebrato professionis nec non sacerdotii sui iubilaeo post mor­bum non nisi quatriduanum ut senior con­ventus nonagenarius fere placidissime in Domino obdormivit ex marasmo senili die i3. Oct. 1872 hora 772 mane, cuius corpus per abbatem Guntherum sepulturae tra­ditum. Opus P. Venceslai KH2 quod typis prodiit titulatur: Nejnovëj§i kancionálek éili zpévníöek pro katolické kresfany. (i. e. Novissimum cancionale seu liber canticorum sacrorum ad usum catholi­corum.) Brunae, typis viduae Rudolphi Rohrer. 1843. 8°. p. 100 et 12, in nostra bibliotheca sub Bnr. 17194. SermonemnativumbohemicumP.Ven­ceslaus noster praeprimis colebat, quod

Next

/
Thumbnails
Contents