Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880
et Blasianis omnibus adferebant insignes s. Pirminii episeopi et abbatis Augiae divitis reliquiae, quae ex munificentia augustae Mariae Theresiae Oeniponte ad s. Blasium transportatae et die 16. Iunii 1777 sub sollemni processione a Blasianis susceptae, novo patrocinio occasionem dederunt. Antiquum et verum habet proverbium : Ubi multae sunt posséssiones, ibi multáé exsurgunt lites; quod patrimonio divi Blasii in terris Austriae, Helvetiae, Marchionis Durlacensis, principum Schwarzenberg et Fürstenberg late patenti accidit saepissime. Nunquam sine periculo causae etiam iustae ad forum deferuntur. Noxiae sunt lites cum vicinis, nimis fatales cum I. Anna regina, coniux Rudolphi I. imperatoris, clef, die 19. Mart. 1281. II. Carolus, filius Rudolphi I. imperatoris, natus et defunctus anno 1274. III. Hartmannus , filius Rudolphi I. imperatoris, def. die 20. Dec. 1280, annos 18 natus. IV. Elisabetha regina, coniux Alberti I. imperatoris, nata anno 1263, def. die 13. Oct. 13x3. V. Leopoldus (gloriosus) dux Austriae, filius Alberti I. imperatoris, natus 1292, def. anno aetatis 34 t oVI. Henricus (placidus) dux Austriae, filius Alberti I. imperatoris, natus anno 1299. VII. Iuditha, filia Alberti I. imperatoris, coniux Ludovici comitis de Oettingen, def. anno 1329. VIII. Elisabetha, filia Alberti I. imperatoris, coniux Friderici ducis Lotharingiae, def. die 19. Maii 1352. IX. Agnes, filia Alberti I. imperatoris, coniux Andreae III. regis Hungáriáé, nata 1280, def. 1364. X. Fridericus, filius Friderici (pulcliri) ducis Austriae, filii Alberti I. imperatoris. XI. Catharina de Sabaudia , coniux Leopoldi gloriosi, def. 1336. XII. Elisabetha, comitissa de Virnenburg, coniux Henrici placidi, def. 1343. XIII. Catharina, filia Leopoldi gloriosi, coniux Enguerrani VI. domini de Coucy; nata die 9. Febr. 1320, def. 1349. XIV. Leopoldus probus, dux Austriae, filius Alberti II. sapientis, ducis Austriae, occubuit anno 1386 prope Sempach, anno aetatis 3Ö t osubditis; eius^odi litigiis de anno in annum fere invitum se involvi, moleste ferebat pacificus abbas. Flic domus suae negotia ita agebat, ut monstraret causae iustitiam, rei eventum Deo reliquit, dicere solitus: „SiDeus pro nobis, quis contra nos?" cuius etiam auxilium fortissimum nunquam non expertus est contra, atque amici et ipsi advocati crederent. Sic lites iam diu antea agitatas cum principe de Schwarzenberg, domino Cleggoviae, cum principe de Fürstenberg, cum familia comitum de Spaur, cum abbate Rheinaugiensi et Paulinis in Bonndorf ad felicem finem perduxit. Abbas Martinus bona semper valetudine usus est, quam conservare studuit recta et severa vivendi ratione , parcus vini et ciborum, et corpus ambulando vel equitando exercens. Initio anni 1793 graviter aegrotare, medici vocati recuperandae sanitatis vix ullam spem fecerunt ob provectiorem aetatem et vires corporis continuo studio et labore exhaustas. Fluctuante corporis conditione et malo increscente morientium sacramentis provider! pie petiit, et demum die i3. Maii inopinato et cum luctu omnium pie et placide exspiravit. Vivens saepe dicere auditus erat, optare et velle se non intra ecclesiam, sed extra in atrio ante portám templi maiorem huI mari, ut introeuntes et exeuntes fideles eo s frequentius pro anima sua preces funderent; verum prope omnes capitulares una et mente et voce in eo consentiebant, defuncti humilitatem et pium desiderium laudanda quidem esse, sed pro spectata ipsius virtute et sua in eum pietate decere, ut fundator templi etiam in templo depositus quiescat: et die 16. Maii in medio ! templi inter preces ecclesiae demissus est.
