Nagy Júlia (szerk.): "Mennyei parnasszus" Sárospataki diákok halottbúcsúztató versei - Acta Patakina 16. (2004)
Versek
Kortvay János 188. Signum Lugentis animi, quod Sacris super imposuitt Cineribus. beate mortui Andreae Bartók quondam Studiosi 4ae Hum: anno 1814. Die 6a Decembris Joh. Kortvay. Condiscipulus Nunc largos, si quando Oculi nunc fundite fletus Nunquam etenim major causa doloris erat, Scilicet Hunc Iuvenem Mors inprovisa necavit Iucundum cum aetas florida ver ageret, Firmus erat celerem juvenilis et ardor alebat, Hic amor Hic nostri1 vatis Alexis erat Probus erat: Morti ad nil blanda modestia morum Prosuit aut formae gratia magna suae. Grandia nec poterant molimina mentis anhelae Flectere non aetas ingeniique vigor. - O cave concipias spem vanam Nestoris eheu! Novae brevi dices: Nosqvoque floruimus? Scilicet incertae fatalia stamina vitae Qvo minime credis tempore Parca secat. Dumque Tibi Pyliam spondes male caute senectam, Eripitur Laeti quidquid hic orbis habet. Spem tuam amice tibi qvo multos producta per annos Est secuit manu trux Libitina sua. Sic breve contracti tempus numeraveris aevi Occidis ante tuis praecore morte dies Non cornes posthac Zephiris tepefacta decoros Induat ut vario terra colore sinus Vere novo nunqvam percipies jam Phylomelam Cum tremulo refluos turbinát ore Melos Nec campus teneris rubet heu tibi ut ante rosetis, Nec Zephirus crispis ridet ut ante labris Nec Aurora tibi croceos1 2 dum sumit amictus Dumque jugat roseos praevia solis eqvos. Non lachrimis indigne meis neque honore sepulchri Ante diem rapte dulcis Amice jaces 1 Hic <vo> nostri - kihúzva a kéziratban 2 tibi <...> croceos - kihúzva egy olvashatatlan szó 330
